Zoek de voorbeeldfunctie van de voetballers

Voetballers knuffelen en feesten alsof er nooit corona is geweest. Hun voorbeeldfunctie droeg nog niets bij aan het draagvlak voor de coronamaatregelen, integendeel.

Het afgelopen jaar heb ik veel nachten wakker gelegen over de situatie van onze ondernemers, als politicus, als arbeidspsychologe maar nog meer als onderneemster in hart en nieren. De meest onlogische beslissingen zijn de revue gepasseerd naar aanleiding van de coronacrisis. En ook nu weer. Wat is essentieel en mag dus open blijven? En wat niet?

Indien een voetballer een handelaar is voor wie knuffelen na een doelpunt een noodzakelijke voorwaarde is, moet hij mijns inziens sluiten in coronatijden. Dat noemen ze dan een contactberoep. Indien hij slechts handelswaar is van gefortuneerde industriëlen, mag hij gestapeld worden in magazijnen, want dan is hij waarschijnlijk essentieel.

Je kan er gif op innemen dat er om de zoveel tijd een opstootje is over voetbal in dit land. Over een bouwvergunning voor een stadion of omdat de voetballers weinig of geen RSZ betalen, of omdat onze godengeneratie van de Rode Duivels nog geen enkele prijs mee naar België hebben gebracht. Om de zoveel tijd een relletje, maar er verandert niets. De uitzondering blijft de regel en de meesten lopen er achter aan om toch maar mee in het licht te staan omdat ‘de mensen’ het willen.

Ook nu weer. Voetballers knuffelen en feesten alsof er nooit corona is geweest. En ze feesten niet alleen in de kleedkamer, maar ook buiten het stadion. Ook hier was Bart Tommelein een bevoorrechte getuige. In Oostende wijzigt enkel de sport, niet het gedrag van de burgervader.

Uitzonderingen

Als arbeidspsychologe vraag ik me af wat er toch in de hersenen van mensen gebeurt als ze naast een voetballer staan. Ook Jean-Luc Dehaene had er last van. Aan hem hebben we te danken dat voetbal één van de meest lucratieve bezigheden van dit land is geworden. Uitzonderingen voor de sociale zekerheid, voor de maaltijden in het stadion, en veel meer.

Voetballers moeten hun rug rechten en een voorbeeld zijn, niet de kantjes er vanaf lopen en ons allen in het gezicht uitlachen met hun infantiel gedrag.

Voetballers verdienen voor de RSZ maximum 28.200 euro. Dit is een zure grap, als je weet dat er in de B ploeg van RSC Anderlecht iemand meer dan 1 miljoen euro mee naar huis neemt. Ook de 100% aftrekbaarheid van zakenlunchen als ze in het stadion worden gegeten is een verdienste van Jean-Luc. De lijst van absurde voordelen voor de balletjessport is lang. Klagen doen we enkel over het feit dat het vrouwenvoetbal niet genoeg aan bod komt.

Investeren de voetbalbobo’s in de sport of in mensen? Ze investeren zeker niet in het algemeen belang. Want de kosten, die zijn voor Jan Modaal. Sla er elk dossier over een voetbalstadion maar op na: de kosten zijn voor de gemeenschap. De journalist Ignace Vandewalle wou dit in Gent aan de kaak stellen, en het kostte hem zowaar zijn kop.

Jheronimus Bosch

Ook bij het naleven van de coronamaatregelen wordt er begrip gevraagd, en op vele fronten verkregen. Collega-psycholoog Johan Desmadryl werd voor de voetbalkar gespannen om uit te leggen dat het voor voetballers niet makkelijk is om de coronamaatregelen na te leven. Ik zou voorstellen dat ze 12 gratis sessies bij de psycholoog krijgen, net als de handelaars die hun zaak maanden gesloten zien. De corona-geldkar krijgt Jheronimus Bosch-allures, met aan één zijde het paradijs met de bodemloze geldzak van de overheid en aan het andere uiterste de hel, waar Jan Modaal de komende generaties de belastingen zal mogen ophoesten. Op de hooiwagen plukken onder andere voetbalmakelaars het hooi.

Laat ons eerlijk zijn, voetballers zijn handelswaar geworden. Hun verdiensten op het veld rechtvaardigen hun transferprijs en maandsalaris niet. Het Bosman-arrest heeft alles op zijn kop gezet, behalve het inkomen van de heer Bosman zelf. Het inkomen en de voorbeeldfunctie van de heren voetballers heeft nog niets bijgedragen aan het draagvlak van de coronamaatregelen, integendeel. En laat dit nu net het argument zijn voor hun uitzonderingsmaatregelen. ‘Voetbal is een maatschappijgebeuren’ horen we, of ‘het is de uitlaatklep van de gewone man’. 

Inderdaad, we herkennen ons in hun gedrag. Wij voelen ons corona-plebs en zij gedragen zich als corona-elite.

Hier maken we dit jaar abstractie van het feit dat Jan Modaal het stadion niet meer binnen mag, maar de voetballers mogen wel nog knuffelen en feesten in datzelfde stadion. Helemaal absurd is het argument voor de Rode Duivels, ‘het enige moment waarop een Belg zich Belg voelt’. Heden ten dage waarschijnlijk in het niet volgen van zijn gekozen leiders. Een minderheid van de Vlamingen is vertegenwoordigd, weet je wel.

Inderdaad, we herkennen ons in hun gedrag. Wij voelen ons corona-plebs en zij gedragen zich als corona-elite. Als ze willen een uitzondering zijn wat betreft de zware fiscale lasten die elke Belg mee torst om de gezondheidzorg te hebben die ons door de coronacrisis loodst en ze te financieren, zullen ze zich anders moeten gedragen. Hun rug rechten en een voorbeeld zijn, niet de kantjes er vanaf lopen en ons allen in het gezicht uitlachen met hun infantiel gedrag.

Katrien Houtmeyers